نام نیکو برای دختران و پسران از منظر اسلام + دانلود کتاب

1 2,585

وزادنام نیکو از منظر اسلام

پیامبر اکرم (ص) فرمودند : اولین بخشش و عنایت شما به فرزندانتان، انتخاب نام نیکو می باشد. ( کافی ، ج ۶ . وسائل ج۱۵ ، ص ۱۱۵ )

نامگذاری پدیده ها و موجودات در عالم آفرینش ، از همان نخستین رابطه های انسان با جهان آغاز شده است. احتمالاً این نامگذاریها ابتدا مبتنی بر اصوات و آواهای طبیعی بوده است؛ مانند : شُرشُر ( صدای آب ) ، قورباغه ( که هجای اول صدای حیوان است) ، جیرجیرک و غیره.

در میان اقوام و ملل گوناگون در طول تاریخ ، نامها و عنوانها بر گرفته از نام پدیده ها ، اسطوره ها و الهه ها و سپس چهره ها و شخصیت های برجسته ی قبیله و ملت بوده است. در ایران باستان نام ستارگان ، ناهید یا آناهیتا ( زهره ) ، ماه ، خورشید ، فصول و ماههای سال مانند : بهار ، مهر ، آذر ، و گلها و درختها مانند : سوسن ، سرو و گاه به صورت ترکیبی : مهرنوش ، مهرداد و گلناز و … برای تسمیه به کار می رفت.

در فرهنگ برخی جامعه ها ، نامها براساس ویژگی موجودات و گاه متفاوت با جامعه های دیگر بوده است ؛ به همین دلیل در یک فرهنگ ، دارای بار مثبت و در فرهنگ دیگر ، دارای بار منفی بوده است. احمد بن هیثم از حضرت امام رضا (ع) سئوال کرد که چرا اعراب فرزندان خود را کلب ( سگ ) ، فَهد (یوز ) و نَمر (پلنگ ) و مانند آن نامگذاری می کردند؟ حضرت در پاسخ فرمود : عربها مردان رزم و نبرد بودند و این نامها را بر فرزندان خویش می نهادند تا در صحنه ی جنگ با صدا زدن آنها ، دل دشمن را از هراس و ترس لبریز کنند.

نامها درتکوین شخصیت انسان تأثیری شگرف و انکار ناپذیر دارند. نام نیکو می تواند انگیزه ی نیکوکاری و گرایش به سمت الگوهای مطلوب را در فرد ایجاد کند و نام گذاری های تحقیر آمیز و نکوهیده ممکن است منجر به گرایشهای منفی ، انزوا ، انتقام و پرخاشگری شود.

اسلام و نامگذاری

قال علی (ع) : وَ حَقُّ الوَلِدِ اَن یُحسِنَ اِسمِهُ و یُحسِنَ اَدَبَهُ و یُعَلِّمَهُ القُرانَ
امام علی (ع) فرمود : و حق فرزند بر پدر این است که نام نیکو برای او برگزیند و ادبش را نیکو سازد و قرآن به او بیاموزد.

اسلام به عنوان های پسندیده و نامهای خجسته و مناسب در نامگذاری ها توصیه فرموده است. پروردگار متعال در سوره حجرات از به کارگیری القاب ناپسند نهی فرموده و نام و عنوان ناپسند دادن را نتیجه سقوط اخلاقی و تباهی درونی دانسته است.

رسول خدا ( ص ) در برخورد با افراد ، نام ها و کنیه های جاهلیت را تغییر می دادند. عمر دختری داشت که ” عاصیه ” ( یعنی گناهکار) صدایش می زدند. پیامبر اکرم ( ص ) او را جمیله ( یعنی زیبا) نامگذاری فرمودند. امام صادق ( ع) می فرماید : رسول خدا نام ناشایسته ی مردان و شهرها را تغییر می دادند.

در سیره و رفتار پیشوایان نیز همواره به کاربرد نام و کنیه ی مناسب سفارش شده است . چه بسا پدران و مادرانی که هنگام اظهار محبت به فرزندانشان نامهایی نامناسب و زشت به آنها می دادند، ائمه بزرگوار آنها را از این کار باز می داشتند و سفارش به نام نیکو نهادن می کردند. در مجمع البحرین از معصوم (ع) نقل شده است که فرمودند : ” حَقُّ المؤمِن عَلی اَخیهِ اَن یُسمیه بِاَحَبَّ اَسمائه ” یعنی حق مؤمن بر برادرش این است که او را به بهترین نام ها و زیباترین کنیه ها نامگذاری کند.” به همین دلیل رسول اکرم (ص) فرمود : ” کسی که چهار فرزند بیاورد و هیچ کدام را به اسم من نامگذاری نکند، به من جفا کرده است. “

پس نام ، بر اثر تکرار و القا در شکل گیری شخصیت و رفتار انسان تأثیر شگرفی دارد و چه بسا نام و عنوان بر یک شخص ، شهر ، ملت ، کوچه و خیابان به نوعی همسان سازی منجر شود.

دستورات اسلام برای نامگذاری فرزند

در فرهنگ مقدس اسلام دستور این است که پیش از تولد فرزند ( دوران تکوین جنین و دمیدن روح در کودک ) بهتر است پدر و مادر تصمیم بگیرند و برای فرزند ، چه دختر و چه پسر ، نامی تعیین نمایند. امام علی (ع) می فرماید: ” فرزند خویش را پیش از تولد نامگذاری کنید. هرگاه نمی دانید پسر است یا دختر ، آنان را به تناسب مرد و زن بودن ، نامگذاری کنید چرا که مردم در هنگامه ی قیامت به نام های خویش خوانده می شوند و فرزندی که سقط شده باشد و نامی برای او تعیین نکرده باشند ، در روز قیامت از پدر مؤاخذه خواهد کرد.”

در فقه الرضا توصیه شده است:

” هرگاه پیش از تولد نامی برای فرزند تعیین نکرده اید ، حتماً تا روز هفتم نامی مناسب انتخاب کنید.”

رسول اکرم (ص) نام هایی زیبا و با مسّمی همچون حسن (ع) و حسین (ع) را انتخاب فرمودند و حتی جنین حضرت زهرا ( س ) را پیش از ولادت ” محسن ” نامیدند. از نظر گاه روانی ، نامگذاری پس از تولد عمدتاً مبتنی بر احساسات ، آن هم احساسی متناسب با نوزادی لطیف و ظریف است و به همین دلیل ممکن است نامی خوش آوا ، اما رقیق و کم محتوا و یا بدون اندیشه به فردای کودک و بزرگسالی او انتخاب شود. تکیه بر زیبایی ” لفظ ” به ویژه در سال های اخیر رایج شده است. در یکی از مدارس در پرسش از سی مادر ، تنها هفت مادر با معنی نام فرزندشان و یا شخصیتی که نامش را بر فرزند خویش نهاده بودند ، آشنایی داشتند. آروین ، آتوسا ، پوپک ، بیوک ، پرمون ، سالومه ، سمیرا ، شیده ، مانا ، مونا ، از جمله نامهایی بوده و هستند که پدران و مادران به خوش آهنگی و روانی آنها توجه دارند ، نه معنا و احیاناً معادل چهره ی تاریخی آنها.

امام محمد باقر (ع) فرمودند:

“راست ترین نامها نامی است که دلالت بر بندگی خدا کند ؛ مانند عبدالله و بهترین نامها نام پیامبران است.”

حضرت امام خمینی (ره) نیز در دیدار و ملاقات افرادی که از حضرتش تقاضای نامگذاری فرزندشان را داشتند ، عبدالله و فاطمه و زهرا و … را پیشنهاد می کردند . ایشان در رساله ی علمیه می فرمایند:

” فقر و بینوایی داخل خانه ای نمی شود که در آن خانه محمد یا احمد یا علی و یا حسین و یا جعفر و طالب و عبدالله و فاطمه باشد.”

نامها اگر برگرفته از چهره هایی باشند که در تاریخ به بزرگ منشی و نیکی از آنان یاد می شود، کودک بعدها در انطباق با نام خویش هویتی مطلوب و ارزشمند می یابد. گاه یک چهره ی مقطعی ، نام یک ستاره ی سینما یا ورزشکار، عنوان و نام فرزندی می شود که چندی بعد در ذهنها فراموش می شود. رسول خدا (ص) فرمود: ” حق فرزند بر پدر این است که نام او را نیک ، جای او را نیک و ادب او را نیک کند.”

در دستورات رسول اکرم ( ص ) ، بهترین نام ها، عبدالله و عبدالرحمن است و نام هایی همچون حبیب ، مؤمن ، امین ، جمیل ، سعد ، مسعود ، صابر ، صدیق ، مهدی ، هادی ، مرتضی ، عیسی ، مجتبی ، صادق ، موسی ، سعید ، مسلم ، داوود ، طاهره ، طیّب ، صالح ، فضل الله ، جلال ، جمال ، رضا ، راضی ، رضیّ ، تقی ، جواد ، هاشم ، مصطفی و … برای پسران پیشنهاد شده است، و نیز توصیه شده است؛ اسامی دختران را فاطمه ، مریم ، سوسن ، زهره ، زکیه ، زهرا ، عذرا ، ریحانه ، صدیقه ، طیّبه ، آمنه ، طاهره ، خدیجه ، آسیه ، راضیه ، رضیّه ، مرضیه ، معصومه ، مبارکه ، جملیه ، حلیمه ، حمیده ، نرجس ، محدثـّه ، ساره ، منصوره ، ملیحه ، فریده ، وجیهه، عاتکه ، عالیه ، صفیه ، حورا ، زینب ، عصمت ، عفت ، عزّت ، کبری ، رحیمه ، ناعمه ، شهربانو ، و کلثوم و … انتخاب کنند.

ائمه (ع) گاه انتخاب نام را نوعی مبارزه و پاسداری از حریم ارزشها می دانستند .امام سجاد ( ع) در پاسخ یزید که گفت چرا پدرت همه ی فرزندانش را ” علی ” نامگذاری کرده است ؟ فرمود : اگر پدرم هزار فرزند پسر می داشت همه را ” علی ” نام می نهاد و این در شرایطی است که نظام اموی در صدد محو نام علی ( ع) بود.

نکته قابل طرح در این زمینه ، نحوه ی خطاب و صدازدن نامهاست . گاه برای سهولت در نامیدن و یا از سر تفنّن و تسامح ، نامها را ابتر و ناقص صدا می زنند.

مثلاً ابراهیم را ” ابی ” و اسماعیل را ” اسی ” و فاطمه را ” فاطی ” خطاب می کنند که این شیوه پسندیده و مناسب نیست.

انتخاب نام مناسب برای فرزندان ، شناسنامه فرهنگی – اعتقادی پدر و مادر است. نام نیکوی فرزند گواه سلیقه ی سالم خانواده و دور اندیشی و سلامت و حسن انتخاب آنان است.

 منبع:ایران آفساید
گردآوری :گروه خانواده خوشبخت سایت تبیان زنجان

– See more at: http://www.tebyan-zn.ir/News-Article/blest_family/Childeren_world/names_culture/2010/10/11/5889.html#sthash.KbFPoFiW.dpuf

نام نیکو از منظر اسلام

پیامبر اکرم (ص) فرمودند : اولین بخشش و عنایت شما به فرزندانتان، انتخاب نام نیکو می باشد. ( کافی ، ج ۶ . وسائل ج۱۵ ، ص ۱۱۵ )

نامگذاری پدیده ها و موجودات در عالم آفرینش ، از همان نخستین رابطه های انسان با جهان آغاز شده است. احتمالاً این نامگذاریها ابتدا مبتنی بر اصوات و آواهای طبیعی بوده است؛ مانند : شُرشُر ( صدای آب ) ، قورباغه ( که هجای اول صدای حیوان است) ، جیرجیرک و غیره.

در میان اقوام و ملل گوناگون در طول تاریخ ، نامها و عنوانها بر گرفته از نام پدیده ها ، اسطوره ها و الهه ها و سپس چهره ها و شخصیت های برجسته ی قبیله و ملت بوده است. در ایران باستان نام ستارگان ، ناهید یا آناهیتا ( زهره ) ، ماه ، خورشید ، فصول و ماههای سال مانند : بهار ، مهر ، آذر ، و گلها و درختها مانند : سوسن ، سرو و گاه به صورت ترکیبی : مهرنوش ، مهرداد و گلناز و … برای تسمیه به کار می رفت.

در فرهنگ برخی جامعه ها ، نامها براساس ویژگی موجودات و گاه متفاوت با جامعه های دیگر بوده است ؛ به همین دلیل در یک فرهنگ ، دارای بار مثبت و در فرهنگ دیگر ، دارای بار منفی بوده است. احمد بن هیثم از حضرت امام رضا (ع) سئوال کرد که چرا اعراب فرزندان خود را کلب ( سگ ) ، فَهد (یوز ) و نَمر (پلنگ ) و مانند آن نامگذاری می کردند؟ حضرت در پاسخ فرمود : عربها مردان رزم و نبرد بودند و این نامها را بر فرزندان خویش می نهادند تا در صحنه ی جنگ با صدا زدن آنها ، دل دشمن را از هراس و ترس لبریز کنند.

نامها درتکوین شخصیت انسان تأثیری شگرف و انکار ناپذیر دارند. نام نیکو می تواند انگیزه ی نیکوکاری و گرایش به سمت الگوهای مطلوب را در فرد ایجاد کند و نام گذاری های تحقیر آمیز و نکوهیده ممکن است منجر به گرایشهای منفی ، انزوا ، انتقام و پرخاشگری شود.

اسلام و نامگذاری

قال علی (ع) : وَ حَقُّ الوَلِدِ اَن یُحسِنَ اِسمِهُ و یُحسِنَ اَدَبَهُ و یُعَلِّمَهُ القُرانَ
امام علی (ع) فرمود : و حق فرزند بر پدر این است که نام نیکو برای او برگزیند و ادبش را نیکو سازد و قرآن به او بیاموزد.

اسلام به عنوان های پسندیده و نامهای خجسته و مناسب در نامگذاری ها توصیه فرموده است. پروردگار متعال در سوره حجرات از به کارگیری القاب ناپسند نهی فرموده و نام و عنوان ناپسند دادن را نتیجه سقوط اخلاقی و تباهی درونی دانسته است.

رسول خدا ( ص ) در برخورد با افراد ، نام ها و کنیه های جاهلیت را تغییر می دادند. عمر دختری داشت که ” عاصیه ” ( یعنی گناهکار) صدایش می زدند. پیامبر اکرم ( ص ) او را جمیله ( یعنی زیبا) نامگذاری فرمودند. امام صادق ( ع) می فرماید : رسول خدا نام ناشایسته ی مردان و شهرها را تغییر می دادند.

در سیره و رفتار پیشوایان نیز همواره به کاربرد نام و کنیه ی مناسب سفارش شده است . چه بسا پدران و مادرانی که هنگام اظهار محبت به فرزندانشان نامهایی نامناسب و زشت به آنها می دادند، ائمه بزرگوار آنها را از این کار باز می داشتند و سفارش به نام نیکو نهادن می کردند. در مجمع البحرین از معصوم (ع) نقل شده است که فرمودند : ” حَقُّ المؤمِن عَلی اَخیهِ اَن یُسمیه بِاَحَبَّ اَسمائه ” یعنی حق مؤمن بر برادرش این است که او را به بهترین نام ها و زیباترین کنیه ها نامگذاری کند.” به همین دلیل رسول اکرم (ص) فرمود : ” کسی که چهار فرزند بیاورد و هیچ کدام را به اسم من نامگذاری نکند، به من جفا کرده است. “

پس نام ، بر اثر تکرار و القا در شکل گیری شخصیت و رفتار انسان تأثیر شگرفی دارد و چه بسا نام و عنوان بر یک شخص ، شهر ، ملت ، کوچه و خیابان به نوعی همسان سازی منجر شود.

دستورات اسلام برای نامگذاری فرزند

در فرهنگ مقدس اسلام دستور این است که پیش از تولد فرزند ( دوران تکوین جنین و دمیدن روح در کودک ) بهتر است پدر و مادر تصمیم بگیرند و برای فرزند ، چه دختر و چه پسر ، نامی تعیین نمایند. امام علی (ع) می فرماید: ” فرزند خویش را پیش از تولد نامگذاری کنید. هرگاه نمی دانید پسر است یا دختر ، آنان را به تناسب مرد و زن بودن ، نامگذاری کنید چرا که مردم در هنگامه ی قیامت به نام های خویش خوانده می شوند و فرزندی که سقط شده باشد و نامی برای او تعیین نکرده باشند ، در روز قیامت از پدر مؤاخذه خواهد کرد.”

در فقه الرضا توصیه شده است:

” هرگاه پیش از تولد نامی برای فرزند تعیین نکرده اید ، حتماً تا روز هفتم نامی مناسب انتخاب کنید.”

رسول اکرم (ص) نام هایی زیبا و با مسّمی همچون حسن (ع) و حسین (ع) را انتخاب فرمودند و حتی جنین حضرت زهرا ( س ) را پیش از ولادت ” محسن ” نامیدند. از نظر گاه روانی ، نامگذاری پس از تولد عمدتاً مبتنی بر احساسات ، آن هم احساسی متناسب با نوزادی لطیف و ظریف است و به همین دلیل ممکن است نامی خوش آوا ، اما رقیق و کم محتوا و یا بدون اندیشه به فردای کودک و بزرگسالی او انتخاب شود. تکیه بر زیبایی ” لفظ ” به ویژه در سال های اخیر رایج شده است. در یکی از مدارس در پرسش از سی مادر ، تنها هفت مادر با معنی نام فرزندشان و یا شخصیتی که نامش را بر فرزند خویش نهاده بودند ، آشنایی داشتند. آروین ، آتوسا ، پوپک ، بیوک ، پرمون ، سالومه ، سمیرا ، شیده ، مانا ، مونا ، از جمله نامهایی بوده و هستند که پدران و مادران به خوش آهنگی و روانی آنها توجه دارند ، نه معنا و احیاناً معادل چهره ی تاریخی آنها.

امام محمد باقر (ع) فرمودند:

“راست ترین نامها نامی است که دلالت بر بندگی خدا کند ؛ مانند عبدالله و بهترین نامها نام پیامبران است.”

حضرت امام خمینی (ره) نیز در دیدار و ملاقات افرادی که از حضرتش تقاضای نامگذاری فرزندشان را داشتند ، عبدالله و فاطمه و زهرا و … را پیشنهاد می کردند . ایشان در رساله ی علمیه می فرمایند:

” فقر و بینوایی داخل خانه ای نمی شود که در آن خانه محمد یا احمد یا علی و یا حسین و یا جعفر و طالب و عبدالله و فاطمه باشد.”

نامها اگر برگرفته از چهره هایی باشند که در تاریخ به بزرگ منشی و نیکی از آنان یاد می شود، کودک بعدها در انطباق با نام خویش هویتی مطلوب و ارزشمند می یابد. گاه یک چهره ی مقطعی ، نام یک ستاره ی سینما یا ورزشکار، عنوان و نام فرزندی می شود که چندی بعد در ذهنها فراموش می شود. رسول خدا (ص) فرمود: ” حق فرزند بر پدر این است که نام او را نیک ، جای او را نیک و ادب او را نیک کند.”

در دستورات رسول اکرم ( ص ) ، بهترین نام ها، عبدالله و عبدالرحمن است و نام هایی همچون حبیب ، مؤمن ، امین ، جمیل ، سعد ، مسعود ، صابر ، صدیق ، مهدی ، هادی ، مرتضی ، عیسی ، مجتبی ، صادق ، موسی ، سعید ، مسلم ، داوود ، طاهره ، طیّب ، صالح ، فضل الله ، جلال ، جمال ، رضا ، راضی ، رضیّ ، تقی ، جواد ، هاشم ، مصطفی و … برای پسران پیشنهاد شده است، و نیز توصیه شده است؛ اسامی دختران را فاطمه ، مریم ، سوسن ، زهره ، زکیه ، زهرا ، عذرا ، ریحانه ، صدیقه ، طیّبه ، آمنه ، طاهره ، خدیجه ، آسیه ، راضیه ، رضیّه ، مرضیه ، معصومه ، مبارکه ، جملیه ، حلیمه ، حمیده ، نرجس ، محدثـّه ، ساره ، منصوره ، ملیحه ، فریده ، وجیهه، عاتکه ، عالیه ، صفیه ، حورا ، زینب ، عصمت ، عفت ، عزّت ، کبری ، رحیمه ، ناعمه ، شهربانو ، و کلثوم و … انتخاب کنند.

ائمه (ع) گاه انتخاب نام را نوعی مبارزه و پاسداری از حریم ارزشها می دانستند .امام سجاد ( ع) در پاسخ یزید که گفت چرا پدرت همه ی فرزندانش را ” علی ” نامگذاری کرده است ؟ فرمود : اگر پدرم هزار فرزند پسر می داشت همه را ” علی ” نام می نهاد و این در شرایطی است که نظام اموی در صدد محو نام علی ( ع) بود.

نکته قابل طرح در این زمینه ، نحوه ی خطاب و صدازدن نامهاست . گاه برای سهولت در نامیدن و یا از سر تفنّن و تسامح ، نامها را ابتر و ناقص صدا می زنند.

مثلاً ابراهیم را ” ابی ” و اسماعیل را ” اسی ” و فاطمه را ” فاطی ” خطاب می کنند که این شیوه پسندیده و مناسب نیست.

انتخاب نام مناسب برای فرزندان ، شناسنامه فرهنگی – اعتقادی پدر و مادر است. نام نیکوی فرزند گواه سلیقه ی سالم خانواده و دور اندیشی و سلامت و حسن انتخاب آنان است.

 منبع:ایران آفساید
گردآوری :گروه خانواده خوشبخت سایت تبیان زنجان

– See more at: http://www.tebyan-zn.ir/News-Article/blest_family/Childeren_world/names_culture/2010/10/11/5889.html#sthash.KbFPoFiW.dpuf 

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند : اولین بخشش و عنایت شما به فرزندانتان، انتخاب نام نیکو می باشد. [۱]

نامگذاری پدیده ها و موجودات در عالم آفرینش ، از همان نخستین رابطه های انسان با جهان آغاز شده است. احتمالاً این نامگذاریها ابتدا مبتنی بر اصوات و آواهای طبیعی بوده است؛ مانند : شُرشُر ( صدای آب ) ، قورباغه ( که هجای اول صدای حیوان است) ، جیرجیرک و غیره.

نامگذاری در میان اقوام و ملل گوناگون

در میان اقوام و ملل گوناگون در طول تاریخ ، نامها و عنوانها بر گرفته از نام پدیده ها ، اسطوره ها و الهه ها و سپس چهره ها و شخصیت های برجسته ی قبیله و ملت بوده است. در ایران باستان نام ستارگان ، ناهید یا آناهیتا ( زهره ) ، ماه ، خورشید ، فصول و ماههای سال مانند : بهار ، مهر ، آذر ، و گلها و درختها مانند : سوسن ، سرو و گاه به صورت ترکیبی : مهرنوش ، مهرداد و گلناز و برای تسمیه به کار می رفت.

در فرهنگ برخی جامعه ها ، نامها براساس ویژگی موجودات و گاه متفاوت با جامعه های دیگر بوده است ؛ به همین دلیل در یک فرهنگ ، دارای بار مثبت و در فرهنگ دیگر ، دارای بار منفی بوده است. احمد بن هیثم از حضرت امام رضا (علیه السلام) سئوال کرد که چرا اعراب فرزندان خود را کلب ( سگ ) ، فَهد (یوز ) و نَمر (پلنگ ) و مانند آن نامگذاری می کردند؟ حضرت در پاسخ فرمود : عربها مردان رزم و نبرد بودند و این نامها را بر فرزندان خویش می نهادند تا در صحنه ی جنگ با صدا زدن آنها ، دل دشمن را از هراس و ترس لبریز کنند.

تاثیر نامها درتکوین شخصیت انسان

نامها درتکوین شخصیت انسان تأثیری شگرف و انکار ناپذیر دارند. نام نیکو می تواند انگیزه ی نیکوکاری و گرایش به سمت الگوهای مطلوب را در فرد ایجاد کند و نام گذاری های تحقیر آمیز و نکوهیده ممکن است منجر به گرایشهای منفی ، انزوا ، انتقام و پرخاشگری شود.

اسلام و نامگذاری

حق فرزند بر پدر

قال علی (علیه السلام): وَ حَقُّ الوَلِدِ اَن یُحسِنَ اِسمِهُ و یُحسِنَ اَدَبَهُ و یُعَلِّمَهُ القُرانَ

امام علی (علیه السلام) فرمود : و حق فرزند بر پدر این است که نام نیکو برای او برگزیند و ادبش را نیکو سازد و قرآن به او بیاموزد.

سرزنش نامهای نامناسب

اسلام به عنوان های پسندیده و نامهای خجسته و مناسب در نامگذاری ها توصیه فرموده است. پروردگار متعال در سوره حجرات از به کارگیری القاب ناپسند نهی فرموده و نام و عنوان ناپسند دادن را نتیجه سقوط اخلاقی و تباهی درونی دانسته است.

رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در برخورد با افراد ، نام ها و کنیه های جاهلیت را تغییر می دادند. عمر دختری داشت که ” عاصیه ” ( یعنی گناهکار) صدایش می زدند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) او را جمیله ( یعنی زیبا) نامگذاری فرمودند. امام صادق (علیه السلام) می فرماید : رسول خدا نام ناشایسته ی مردان و شهرها را تغییر می دادند.

در سیره و رفتار پیشوایان نیز همواره به کاربرد نام و کنیه ی مناسب سفارش شده است . چه بسا پدران و مادرانی که هنگام اظهار محبت به فرزندانشان نامهایی نامناسب و زشت به آنها می دادند، ائمه بزرگوار آنها را از این کار باز می داشتند و سفارش به نام نیکو نهادن می کردند. در مجمع البحرین از معصوم (علیه السلام) نقل شده است که فرمودند : ” حَقُّ المؤمِن عَلی اَخیهِ اَن یُسمیه بِاَحَبَّ اَسمائه ” یعنی حق مؤمن بر برادرش این است که او را به بهترین نام ها و زیباترین کنیه ها نامگذاری کند.” به همین دلیل رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود : ” کسی که چهار فرزند بیاورد و هیچ کدام را به اسم من نامگذاری نکند، به من جفا کرده است. “

پس نام ، بر اثر تکرار و القا در شکل گیری شخصیت و رفتار انسان تأثیر شگرفی دارد و چه بسا نام و عنوان بر یک شخص ، شهر ، ملت ، کوچه و خیابان به نوعی همسان سازی منجر شود.

 

دستورات اسلام برای نامگذاری فرزند

در فرهنگ مقدس اسلام دستور این است که پیش از تولد فرزند ( دوران تکوین جنین و دمیدن روح در کودک ) بهتر است پدر و مادر تصمیم بگیرند و برای فرزند ، چه دختر و چه پسر ، نامی تعیین نمایند. امام علی (علیه السلام) می فرماید: ” فرزند خویش را پیش از تولد نامگذاری کنید. هرگاه نمی دانید پسر است یا دختر ، آنان را به تناسب مرد و زن بودن ، نامگذاری کنید چرا که مردم در هنگامه ی قیامت به نام های خویش خوانده می شوند و فرزندی که سقط شده باشد و نامی برای او تعیین نکرده باشند ، در روز قیامت از پدر مؤاخذه خواهد کرد.”

در فقه الرضا توصیه شده است:

” هرگاه پیش از تولد نامی برای فرزند تعیین نکرده اید ، حتماً تا روز هفتم نامی مناسب انتخاب کنید.”

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) نام هایی زیبا و با مسّمی همچون حسن (علیه السلام) و حسین (علیه السلام) را انتخاب فرمودند و حتی جنین حضرت زهرا ( سلام الله علیها ) را پیش از ولادت ” محسن ” نامیدند.

از نظر گاه روانی ، نامگذاری پس از تولد عمدتاً مبتنی بر احساسات ، آن هم احساسی متناسب با نوزادی لطیف و ظریف است و به همین دلیل ممکن است نامی خوش آوا ، اما رقیق و کم محتوا و یا بدون اندیشه به فردای کودک و بزرگسالی او انتخاب شود. تکیه بر زیبایی ” لفظ ” به ویژه در سال های اخیر رایج شده است. در یکی از مدارس در پرسش از سی مادر ، تنها هفت مادر با معنی نام فرزندشان و یا شخصیتی که نامش را بر فرزند خویش نهاده بودند ، آشنایی داشتند. آروین ، آتوسا ، پوپک ، بیوک ، پرمون ، سالومه ، سمیرا ، شیده ، مانا ، مونا ، از جمله نامهایی بوده و هستند که پدران و مادران به خوش آهنگی و روانی آنها توجه دارند ، نه معنا و احیاناً معادل چهره ی تاریخی آنها.

امام محمد باقر (علیه السلام) فرمودند:

“راست ترین نامها نامی است که دلالت بر بندگی خدا کند ؛ مانند عبدالله و بهترین نامها نام پیامبران است.”

 

حضرت امام خمینی (ره) نیز در دیدار و ملاقات افرادی که از حضرتش تقاضای نامگذاری فرزندشان را داشتند ، عبدالله و فاطمه و زهرا و را پیشنهاد می کردند . ایشان در رساله ی علمیه می فرمایند:

” فقر و بینوایی داخل خانه ای نمی شود که در آن خانه محمد یا احمد یا علی و یا حسین و یا جعفر و طالب و عبدالله و فاطمه باشد.”

نامها اگر برگرفته از چهره هایی باشند که در تاریخ به بزرگ منشی و نیکی از آنان یاد می شود، کودک بعدها در انطباق با نام خویش هویتی مطلوب و ارزشمند می یابد. گاه یک چهره ی مقطعی ، نام یک ستاره ی سینما یا ورزشکار، عنوان و نام فرزندی می شود که چندی بعد در ذهنها فراموش می شود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: ” حق فرزند بر پدر این است که نام او را نیک ، جای او را نیک و ادب او را نیک کند.”

در دستورات رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) ، بهترین نام ها، عبدالله و عبدالرحمن است و نام هایی همچون حبیب ، مؤمن ، امین ، جمیل ، سعد ، مسعود ، صابر ، صدیق ، مهدی ، هادی ، مرتضی ، عیسی ، مجتبی ، صادق ، موسی ، سعید ، مسلم ، داوود ، طاهره ، طیّب ، صالح ، فضل الله ، جلال ، جمال ، رضا ، راضی ، رضیّ ، تقی ، جواد ، هاشم ، مصطفی و برای پسران پیشنهاد شده است، و نیز توصیه شده است؛ اسامی دختران را فاطمه ، مریم ، سوسن ، زهره ، زکیه ، زهرا ، عذرا ، ریحانه ، صدیقه ، طیّبه ، آمنه ، طاهره ، خدیجه ، آسیه ، راضیه ، رضیّه ، مرضیه ، معصومه ، مبارکه ، جملیه ، حلیمه ، حمیده ، نرجس ، محدثـّه ، ساره ، منصوره ، ملیحه ، فریده ، وجیهه، عاتکه ، عالیه ، صفیه ، حورا ، زینب ، عصمت ، عفت ، عزّت ، کبری ، رحیمه ، ناعمه ، شهربانو ، و کلثوم و انتخاب کنند.

ائمه (علیهم السلام) گاه انتخاب نام را نوعی مبارزه و پاسداری از حریم ارزشها می دانستند . امام سجاد (علیه السلام) در پاسخ یزید که گفت چرا پدرت همه ی فرزندانش را ” علی ” نامگذاری کرده است ؟ فرمود : اگر پدرم هزار فرزند پسر می داشت همه را ” علی ” نام می نهاد و این در شرایطی است که نظام اموی در صدد محو نام علی (علیه السلام) بود.

نکته قابل طرح در این زمینه ، نحوه ی خطاب و صدازدن نامهاست . گاه برای سهولت در نامیدن و یا از سر تفنّن و تسامح ، نامها را ابتر و ناقص صدا می زنند.

مثلاً ابراهیم را ” ابی ” و اسماعیل را ” اسی ” و فاطمه را ” فاطی ” خطاب می کنند که این شیوه پسندیده و مناسب نیست.

انتخاب نام مناسب برای فرزندان ، شناسنامه فرهنگی اعتقادی پدر و مادر است. نام نیکوی فرزند گواه سلیقه ی سالم خانواده و دور اندیشی و سلامت و حسن انتخاب آنان است.

برگرفته شده از:  سایت تبیان زنجان

 

[۱] . ( کافی ، ج ۶ . وسائل ج۱۵ ، ص ۱۱۵ )

 

نام نیکو از منظر اسلام

پیامبر اکرم (ص) فرمودند : اولین بخشش و عنایت شما به فرزندانتان، انتخاب نام نیکو می باشد. ( کافی ، ج ۶ . وسائل ج۱۵ ، ص ۱۱۵ )

نامگذاری پدیده ها و موجودات در عالم آفرینش ، از همان نخستین رابطه های انسان با جهان آغاز شده است. احتمالاً این نامگذاریها ابتدا مبتنی بر اصوات و آواهای طبیعی بوده است؛ مانند : شُرشُر ( صدای آب ) ، قورباغه ( که هجای اول صدای حیوان است) ، جیرجیرک و غیره.

در میان اقوام و ملل گوناگون در طول تاریخ ، نامها و عنوانها بر گرفته از نام پدیده ها ، اسطوره ها و الهه ها و سپس چهره ها و شخصیت های برجسته ی قبیله و ملت بوده است. در ایران باستان نام ستارگان ، ناهید یا آناهیتا ( زهره ) ، ماه ، خورشید ، فصول و ماههای سال مانند : بهار ، مهر ، آذر ، و گلها و درختها مانند : سوسن ، سرو و گاه به صورت ترکیبی : مهرنوش ، مهرداد و گلناز و … برای تسمیه به کار می رفت.

در فرهنگ برخی جامعه ها ، نامها براساس ویژگی موجودات و گاه متفاوت با جامعه های دیگر بوده است ؛ به همین دلیل در یک فرهنگ ، دارای بار مثبت و در فرهنگ دیگر ، دارای بار منفی بوده است. احمد بن هیثم از حضرت امام رضا (ع) سئوال کرد که چرا اعراب فرزندان خود را کلب ( سگ ) ، فَهد (یوز ) و نَمر (پلنگ ) و مانند آن نامگذاری می کردند؟ حضرت در پاسخ فرمود : عربها مردان رزم و نبرد بودند و این نامها را بر فرزندان خویش می نهادند تا در صحنه ی جنگ با صدا زدن آنها ، دل دشمن را از هراس و ترس لبریز کنند.

نامها درتکوین شخصیت انسان تأثیری شگرف و انکار ناپذیر دارند. نام نیکو می تواند انگیزه ی نیکوکاری و گرایش به سمت الگوهای مطلوب را در فرد ایجاد کند و نام گذاری های تحقیر آمیز و نکوهیده ممکن است منجر به گرایشهای منفی ، انزوا ، انتقام و پرخاشگری شود.

اسلام و نامگذاری

قال علی (ع) : وَ حَقُّ الوَلِدِ اَن یُحسِنَ اِسمِهُ و یُحسِنَ اَدَبَهُ و یُعَلِّمَهُ القُرانَ
امام علی (ع) فرمود : و حق فرزند بر پدر این است که نام نیکو برای او برگزیند و ادبش را نیکو سازد و قرآن به او بیاموزد.

اسلام به عنوان های پسندیده و نامهای خجسته و مناسب در نامگذاری ها توصیه فرموده است. پروردگار متعال در سوره حجرات از به کارگیری القاب ناپسند نهی فرموده و نام و عنوان ناپسند دادن را نتیجه سقوط اخلاقی و تباهی درونی دانسته است.

رسول خدا ( ص ) در برخورد با افراد ، نام ها و کنیه های جاهلیت را تغییر می دادند. عمر دختری داشت که ” عاصیه ” ( یعنی گناهکار) صدایش می زدند. پیامبر اکرم ( ص ) او را جمیله ( یعنی زیبا) نامگذاری فرمودند. امام صادق ( ع) می فرماید : رسول خدا نام ناشایسته ی مردان و شهرها را تغییر می دادند.

در سیره و رفتار پیشوایان نیز همواره به کاربرد نام و کنیه ی مناسب سفارش شده است . چه بسا پدران و مادرانی که هنگام اظهار محبت به فرزندانشان نامهایی نامناسب و زشت به آنها می دادند، ائمه بزرگوار آنها را از این کار باز می داشتند و سفارش به نام نیکو نهادن می کردند. در مجمع البحرین از معصوم (ع) نقل شده است که فرمودند : ” حَقُّ المؤمِن عَلی اَخیهِ اَن یُسمیه بِاَحَبَّ اَسمائه ” یعنی حق مؤمن بر برادرش این است که او را به بهترین نام ها و زیباترین کنیه ها نامگذاری کند.” به همین دلیل رسول اکرم (ص) فرمود : ” کسی که چهار فرزند بیاورد و هیچ کدام را به اسم من نامگذاری نکند، به من جفا کرده است. “

پس نام ، بر اثر تکرار و القا در شکل گیری شخصیت و رفتار انسان تأثیر شگرفی دارد و چه بسا نام و عنوان بر یک شخص ، شهر ، ملت ، کوچه و خیابان به نوعی همسان سازی منجر شود.

دستورات اسلام برای نامگذاری فرزند

در فرهنگ مقدس اسلام دستور این است که پیش از تولد فرزند ( دوران تکوین جنین و دمیدن روح در کودک ) بهتر است پدر و مادر تصمیم بگیرند و برای فرزند ، چه دختر و چه پسر ، نامی تعیین نمایند. امام علی (ع) می فرماید: ” فرزند خویش را پیش از تولد نامگذاری کنید. هرگاه نمی دانید پسر است یا دختر ، آنان را به تناسب مرد و زن بودن ، نامگذاری کنید چرا که مردم در هنگامه ی قیامت به نام های خویش خوانده می شوند و فرزندی که سقط شده باشد و نامی برای او تعیین نکرده باشند ، در روز قیامت از پدر مؤاخذه خواهد کرد.”

در فقه الرضا توصیه شده است:

” هرگاه پیش از تولد نامی برای فرزند تعیین نکرده اید ، حتماً تا روز هفتم نامی مناسب انتخاب کنید.”

رسول اکرم (ص) نام هایی زیبا و با مسّمی همچون حسن (ع) و حسین (ع) را انتخاب فرمودند و حتی جنین حضرت زهرا ( س ) را پیش از ولادت ” محسن ” نامیدند. از نظر گاه روانی ، نامگذاری پس از تولد عمدتاً مبتنی بر احساسات ، آن هم احساسی متناسب با نوزادی لطیف و ظریف است و به همین دلیل ممکن است نامی خوش آوا ، اما رقیق و کم محتوا و یا بدون اندیشه به فردای کودک و بزرگسالی او انتخاب شود. تکیه بر زیبایی ” لفظ ” به ویژه در سال های اخیر رایج شده است. در یکی از مدارس در پرسش از سی مادر ، تنها هفت مادر با معنی نام فرزندشان و یا شخصیتی که نامش را بر فرزند خویش نهاده بودند ، آشنایی داشتند. آروین ، آتوسا ، پوپک ، بیوک ، پرمون ، سالومه ، سمیرا ، شیده ، مانا ، مونا ، از جمله نامهایی بوده و هستند که پدران و مادران به خوش آهنگی و روانی آنها توجه دارند ، نه معنا و احیاناً معادل چهره ی تاریخی آنها.

امام محمد باقر (ع) فرمودند:

“راست ترین نامها نامی است که دلالت بر بندگی خدا کند ؛ مانند عبدالله و بهترین نامها نام پیامبران است.”

حضرت امام خمینی (ره) نیز در دیدار و ملاقات افرادی که از حضرتش تقاضای نامگذاری فرزندشان را داشتند ، عبدالله و فاطمه و زهرا و … را پیشنهاد می کردند . ایشان در رساله ی علمیه می فرمایند:

” فقر و بینوایی داخل خانه ای نمی شود که در آن خانه محمد یا احمد یا علی و یا حسین و یا جعفر و طالب و عبدالله و فاطمه باشد.”

نامها اگر برگرفته از چهره هایی باشند که در تاریخ به بزرگ منشی و نیکی از آنان یاد می شود، کودک بعدها در انطباق با نام خویش هویتی مطلوب و ارزشمند می یابد. گاه یک چهره ی مقطعی ، نام یک ستاره ی سینما یا ورزشکار، عنوان و نام فرزندی می شود که چندی بعد در ذهنها فراموش می شود. رسول خدا (ص) فرمود: ” حق فرزند بر پدر این است که نام او را نیک ، جای او را نیک و ادب او را نیک کند.”

در دستورات رسول اکرم ( ص ) ، بهترین نام ها، عبدالله و عبدالرحمن است و نام هایی همچون حبیب ، مؤمن ، امین ، جمیل ، سعد ، مسعود ، صابر ، صدیق ، مهدی ، هادی ، مرتضی ، عیسی ، مجتبی ، صادق ، موسی ، سعید ، مسلم ، داوود ، طاهره ، طیّب ، صالح ، فضل الله ، جلال ، جمال ، رضا ، راضی ، رضیّ ، تقی ، جواد ، هاشم ، مصطفی و … برای پسران پیشنهاد شده است، و نیز توصیه شده است؛ اسامی دختران را فاطمه ، مریم ، سوسن ، زهره ، زکیه ، زهرا ، عذرا ، ریحانه ، صدیقه ، طیّبه ، آمنه ، طاهره ، خدیجه ، آسیه ، راضیه ، رضیّه ، مرضیه ، معصومه ، مبارکه ، جملیه ، حلیمه ، حمیده ، نرجس ، محدثـّه ، ساره ، منصوره ، ملیحه ، فریده ، وجیهه، عاتکه ، عالیه ، صفیه ، حورا ، زینب ، عصمت ، عفت ، عزّت ، کبری ، رحیمه ، ناعمه ، شهربانو ، و کلثوم و … انتخاب کنند.

ائمه (ع) گاه انتخاب نام را نوعی مبارزه و پاسداری از حریم ارزشها می دانستند .امام سجاد ( ع) در پاسخ یزید که گفت چرا پدرت همه ی فرزندانش را ” علی ” نامگذاری کرده است ؟ فرمود : اگر پدرم هزار فرزند پسر می داشت همه را ” علی ” نام می نهاد و این در شرایطی است که نظام اموی در صدد محو نام علی ( ع) بود.

نکته قابل طرح در این زمینه ، نحوه ی خطاب و صدازدن نامهاست . گاه برای سهولت در نامیدن و یا از سر تفنّن و تسامح ، نامها را ابتر و ناقص صدا می زنند.

مثلاً ابراهیم را ” ابی ” و اسماعیل را ” اسی ” و فاطمه را ” فاطی ” خطاب می کنند که این شیوه پسندیده و مناسب نیست.

انتخاب نام مناسب برای فرزندان ، شناسنامه فرهنگی – اعتقادی پدر و مادر است. نام نیکوی فرزند گواه سلیقه ی سالم خانواده و دور اندیشی و سلامت و حسن انتخاب آنان است.

 منبع:ایران آفساید
گردآوری :گروه خانواده خوشبخت سایت تبیان زنجان

– See more at: http://www.tebyan-zn.ir/News-Article/blest_family/Childeren_world/names_culture/2010/10/11/5889.html#sthash.KbFPoFiW.dpuf

نام نیکو از منظر اسلام

پیامبر اکرم (ص) فرمودند : اولین بخشش و عنایت شما به فرزندانتان، انتخاب نام نیکو می باشد. ( کافی ، ج ۶ . وسائل ج۱۵ ، ص ۱۱۵ )

نامگذاری پدیده ها و موجودات در عالم آفرینش ، از همان نخستین رابطه های انسان با جهان آغاز شده است. احتمالاً این نامگذاریها ابتدا مبتنی بر اصوات و آواهای طبیعی بوده است؛ مانند : شُرشُر ( صدای آب ) ، قورباغه ( که هجای اول صدای حیوان است) ، جیرجیرک و غیره.

در میان اقوام و ملل گوناگون در طول تاریخ ، نامها و عنوانها بر گرفته از نام پدیده ها ، اسطوره ها و الهه ها و سپس چهره ها و شخصیت های برجسته ی قبیله و ملت بوده است. در ایران باستان نام ستارگان ، ناهید یا آناهیتا ( زهره ) ، ماه ، خورشید ، فصول و ماههای سال مانند : بهار ، مهر ، آذر ، و گلها و درختها مانند : سوسن ، سرو و گاه به صورت ترکیبی : مهرنوش ، مهرداد و گلناز و … برای تسمیه به کار می رفت.

در فرهنگ برخی جامعه ها ، نامها براساس ویژگی موجودات و گاه متفاوت با جامعه های دیگر بوده است ؛ به همین دلیل در یک فرهنگ ، دارای بار مثبت و در فرهنگ دیگر ، دارای بار منفی بوده است. احمد بن هیثم از حضرت امام رضا (ع) سئوال کرد که چرا اعراب فرزندان خود را کلب ( سگ ) ، فَهد (یوز ) و نَمر (پلنگ ) و مانند آن نامگذاری می کردند؟ حضرت در پاسخ فرمود : عربها مردان رزم و نبرد بودند و این نامها را بر فرزندان خویش می نهادند تا در صحنه ی جنگ با صدا زدن آنها ، دل دشمن را از هراس و ترس لبریز کنند.

نامها درتکوین شخصیت انسان تأثیری شگرف و انکار ناپذیر دارند. نام نیکو می تواند انگیزه ی نیکوکاری و گرایش به سمت الگوهای مطلوب را در فرد ایجاد کند و نام گذاری های تحقیر آمیز و نکوهیده ممکن است منجر به گرایشهای منفی ، انزوا ، انتقام و پرخاشگری شود.

اسلام و نامگذاری

قال علی (ع) : وَ حَقُّ الوَلِدِ اَن یُحسِنَ اِسمِهُ و یُحسِنَ اَدَبَهُ و یُعَلِّمَهُ القُرانَ
امام علی (ع) فرمود : و حق فرزند بر پدر این است که نام نیکو برای او برگزیند و ادبش را نیکو سازد و قرآن به او بیاموزد.

اسلام به عنوان های پسندیده و نامهای خجسته و مناسب در نامگذاری ها توصیه فرموده است. پروردگار متعال در سوره حجرات از به کارگیری القاب ناپسند نهی فرموده و نام و عنوان ناپسند دادن را نتیجه سقوط اخلاقی و تباهی درونی دانسته است.

رسول خدا ( ص ) در برخورد با افراد ، نام ها و کنیه های جاهلیت را تغییر می دادند. عمر دختری داشت که ” عاصیه ” ( یعنی گناهکار) صدایش می زدند. پیامبر اکرم ( ص ) او را جمیله ( یعنی زیبا) نامگذاری فرمودند. امام صادق ( ع) می فرماید : رسول خدا نام ناشایسته ی مردان و شهرها را تغییر می دادند.

در سیره و رفتار پیشوایان نیز همواره به کاربرد نام و کنیه ی مناسب سفارش شده است . چه بسا پدران و مادرانی که هنگام اظهار محبت به فرزندانشان نامهایی نامناسب و زشت به آنها می دادند، ائمه بزرگوار آنها را از این کار باز می داشتند و سفارش به نام نیکو نهادن می کردند. در مجمع البحرین از معصوم (ع) نقل شده است که فرمودند : ” حَقُّ المؤمِن عَلی اَخیهِ اَن یُسمیه بِاَحَبَّ اَسمائه ” یعنی حق مؤمن بر برادرش این است که او را به بهترین نام ها و زیباترین کنیه ها نامگذاری کند.” به همین دلیل رسول اکرم (ص) فرمود : ” کسی که چهار فرزند بیاورد و هیچ کدام را به اسم من نامگذاری نکند، به من جفا کرده است. “

پس نام ، بر اثر تکرار و القا در شکل گیری شخصیت و رفتار انسان تأثیر شگرفی دارد و چه بسا نام و عنوان بر یک شخص ، شهر ، ملت ، کوچه و خیابان به نوعی همسان سازی منجر شود.

دستورات اسلام برای نامگذاری فرزند

در فرهنگ مقدس اسلام دستور این است که پیش از تولد فرزند ( دوران تکوین جنین و دمیدن روح در کودک ) بهتر است پدر و مادر تصمیم بگیرند و برای فرزند ، چه دختر و چه پسر ، نامی تعیین نمایند. امام علی (ع) می فرماید: ” فرزند خویش را پیش از تولد نامگذاری کنید. هرگاه نمی دانید پسر است یا دختر ، آنان را به تناسب مرد و زن بودن ، نامگذاری کنید چرا که مردم در هنگامه ی قیامت به نام های خویش خوانده می شوند و فرزندی که سقط شده باشد و نامی برای او تعیین نکرده باشند ، در روز قیامت از پدر مؤاخذه خواهد کرد.”

در فقه الرضا توصیه شده است:

” هرگاه پیش از تولد نامی برای فرزند تعیین نکرده اید ، حتماً تا روز هفتم نامی مناسب انتخاب کنید.”

رسول اکرم (ص) نام هایی زیبا و با مسّمی همچون حسن (ع) و حسین (ع) را انتخاب فرمودند و حتی جنین حضرت زهرا ( س ) را پیش از ولادت ” محسن ” نامیدند. از نظر گاه روانی ، نامگذاری پس از تولد عمدتاً مبتنی بر احساسات ، آن هم احساسی متناسب با نوزادی لطیف و ظریف است و به همین دلیل ممکن است نامی خوش آوا ، اما رقیق و کم محتوا و یا بدون اندیشه به فردای کودک و بزرگسالی او انتخاب شود. تکیه بر زیبایی ” لفظ ” به ویژه در سال های اخیر رایج شده است. در یکی از مدارس در پرسش از سی مادر ، تنها هفت مادر با معنی نام فرزندشان و یا شخصیتی که نامش را بر فرزند خویش نهاده بودند ، آشنایی داشتند. آروین ، آتوسا ، پوپک ، بیوک ، پرمون ، سالومه ، سمیرا ، شیده ، مانا ، مونا ، از جمله نامهایی بوده و هستند که پدران و مادران به خوش آهنگی و روانی آنها توجه دارند ، نه معنا و احیاناً معادل چهره ی تاریخی آنها.

امام محمد باقر (ع) فرمودند:

“راست ترین نامها نامی است که دلالت بر بندگی خدا کند ؛ مانند عبدالله و بهترین نامها نام پیامبران است.”

حضرت امام خمینی (ره) نیز در دیدار و ملاقات افرادی که از حضرتش تقاضای نامگذاری فرزندشان را داشتند ، عبدالله و فاطمه و زهرا و … را پیشنهاد می کردند . ایشان در رساله ی علمیه می فرمایند:

” فقر و بینوایی داخل خانه ای نمی شود که در آن خانه محمد یا احمد یا علی و یا حسین و یا جعفر و طالب و عبدالله و فاطمه باشد.”

نامها اگر برگرفته از چهره هایی باشند که در تاریخ به بزرگ منشی و نیکی از آنان یاد می شود، کودک بعدها در انطباق با نام خویش هویتی مطلوب و ارزشمند می یابد. گاه یک چهره ی مقطعی ، نام یک ستاره ی سینما یا ورزشکار، عنوان و نام فرزندی می شود که چندی بعد در ذهنها فراموش می شود. رسول خدا (ص) فرمود: ” حق فرزند بر پدر این است که نام او را نیک ، جای او را نیک و ادب او را نیک کند.”

در دستورات رسول اکرم ( ص ) ، بهترین نام ها، عبدالله و عبدالرحمن است و نام هایی همچون حبیب ، مؤمن ، امین ، جمیل ، سعد ، مسعود ، صابر ، صدیق ، مهدی ، هادی ، مرتضی ، عیسی ، مجتبی ، صادق ، موسی ، سعید ، مسلم ، داوود ، طاهره ، طیّب ، صالح ، فضل الله ، جلال ، جمال ، رضا ، راضی ، رضیّ ، تقی ، جواد ، هاشم ، مصطفی و … برای پسران پیشنهاد شده است، و نیز توصیه شده است؛ اسامی دختران را فاطمه ، مریم ، سوسن ، زهره ، زکیه ، زهرا ، عذرا ، ریحانه ، صدیقه ، طیّبه ، آمنه ، طاهره ، خدیجه ، آسیه ، راضیه ، رضیّه ، مرضیه ، معصومه ، مبارکه ، جملیه ، حلیمه ، حمیده ، نرجس ، محدثـّه ، ساره ، منصوره ، ملیحه ، فریده ، وجیهه، عاتکه ، عالیه ، صفیه ، حورا ، زینب ، عصمت ، عفت ، عزّت ، کبری ، رحیمه ، ناعمه ، شهربانو ، و کلثوم و … انتخاب کنند.

ائمه (ع) گاه انتخاب نام را نوعی مبارزه و پاسداری از حریم ارزشها می دانستند .امام سجاد ( ع) در پاسخ یزید که گفت چرا پدرت همه ی فرزندانش را ” علی ” نامگذاری کرده است ؟ فرمود : اگر پدرم هزار فرزند پسر می داشت همه را ” علی ” نام می نهاد و این در شرایطی است که نظام اموی در صدد محو نام علی ( ع) بود.

نکته قابل طرح در این زمینه ، نحوه ی خطاب و صدازدن نامهاست . گاه برای سهولت در نامیدن و یا از سر تفنّن و تسامح ، نامها را ابتر و ناقص صدا می زنند.

مثلاً ابراهیم را ” ابی ” و اسماعیل را ” اسی ” و فاطمه را ” فاطی ” خطاب می کنند که این شیوه پسندیده و مناسب نیست.

انتخاب نام مناسب برای فرزندان ، شناسنامه فرهنگی – اعتقادی پدر و مادر است. نام نیکوی فرزند گواه سلیقه ی سالم خانواده و دور اندیشی و سلامت و حسن انتخاب آنان است.

 منبع:ایران آفساید
گردآوری :گروه خانواده خوشبخت سایت تبیان زنجان

– See more at: http://www.tebyan-zn.ir/News-Article/blest_family/Childeren_world/names_culture/2010/10/11/5889.html#sthash.KbFPoFiW.dpuf

فرهنگ القاب فاطمه سلام الله علیها

فرهنگ القاب فاطمه سلام الله علیها


 یوسف غلامی

جرعه ای از کوثر: پژوهشی پیرامون اسامی و القاب فاطمه زهرا سلام الله علیها

جرعه ای از کوثر: پژوهشی پیرامون اسامی و القاب فاطمه زهرا سلام الله علیها


 علیرضا سبحانی نسب

لطفا مطالب این وبسایت را با ذکر منبع و لینک مطلب منتشر کنید!

لینک کوتاه مطلب : https://reihaneha.ir/?p=1133

نظر شما درباره این پست چیست؟

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

1 نظر
  1. سنگ مصنوعی می گوید

    سلام
    ممنونم از راهنماییتون استفاده کردیم

محصولات قرآنی ما

0
    0
    سبد خرید شما