تاثیر نور و تشعشعات طبیعی بر روی نطفه و جنین
بنا بر گزارشات علمی و تجربی گاهی اوقات تغییرات خاصی در جنین پدیدار می شود. این تغییرات می تواند به علت تغییر ماهیت ژن ها و تقسیم غیر طبیعی کروموزم ها باشد و مهمترین عواملی که در تغییر ماهیت ژن ها موثرند عبارتند از:
- اشعه ماوراء بنفش:
این اشعه دارای فواید و مضراتی است. از آن جمله تغییراتی است که بروی نسل و نژاد ایجاد می کند.
- اشعه مجهول:
این اشعه از کرات دیگر به زمین می رسد؛ البته بنا به موقعیت فصول سال، فشار هوا، رطوبت، خشکی و غیره. جالب اینکه کسوف و خسوف هم در نطفه و تغییر شکل آن اثر فراوان دارد. آنهایی که به موتاسیون (تغییر وضع ژن ها) معتقدند و آن را آزمایش کرده اند می گویند فصول سال، گرما، سرما، محل تشکلیل نطفه و رطوبت هوا همه در نطفه اثر عمیقی دارند.
با بررسی در روایات هم به دست می آید که از جمله اوقات مکروه برای عمل جماع، هنگام کسوف و خسوف و بادهای تند و زلزله است.
- اشعه مادون قرمز؛
از خواص مهم این اشعه تغییراتی است که در ژن های سلول تناسلی به وجود می آید.
- اشعه گاما؛
جنس اشعه گاما از ذرات انرژی بوده و از این رو خاصیت نفوذ آن بسیار زیاد است. این اشعه مضر، در نور خورشید وجود دارد و اثرات منفی زیادی بر سلولهای اولیه دارد که تقریبا بعد از سی سال ظاهر می شود.
اکنون با توجه به این نکته جالب است به حدیثی که در این زمینه نقل شده توجه کنیم.
نقل شده که حضرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله به علی علیه السلام فرمود: یاعلی لاتجامع امرأتک فی وجه الشمس و تلالوها الا ان ترخی سترا فیسترکما فانه ان قضی بینکما ولد لایزال فی بوس و فقر حتی یموت یاعلی در مقابل نور خورشید مجامعت مکن مگر اینکه پرده ای بیاویزی که شما را بپوشاند؛ زیرا اگر در آن حال فرزندی به وجود آید، همیشه در حال پریشانی و فقر است تا بمیرد.»[۱]
شاید یکی از نکات علمی آن کلام این است که اگر مانعی در مقابل اشعه وجود داشته باشد، از تاثیر آن می کاهد و البته چندی بیش نیست که بشر متوجه این نکته مهم شده است.
می دانیم تاثیر اشعه به طور کلی با درجه حرارت جسم و همچنین درجه رطوبت آن نسبت مستقیم دارد. در موقع جماع کردن -آن هم در آفتاب- عرق زیادی تولید می شود؛ در نتیجه پوست مرطوب شده و درجه حرارت آن بالا می رود. در این موقع قابلیت نقوذ اشعه ماوراء بنقش خیلی زیادتر شده و باعث اختلالاتی از طریق پاره شدن رشته های کروموزمی و انحراف ژن ها از محل اثر و شاید هزاران اثر سوء دیگر می شود. اشعه کیهانی ضایعات سلولی به وجود می آورد و کروموزم های داخل بیضه و تخمدان را خراب می کند. یعنی سبب خرابی عناصری می گردد که مامور انتقال خصوصیات ارثی از نسلی به نسل دیگر هستند. کروموزم ضایع شده ممکن است سبب ناهنجاری عضو گردد.
تحقیقات نشان می دهد پدیده های خاکی، تاثیرات عواملی مانند مراحل مختلف قرص ماه در کیهان و نوسانات متعدد حوزه مغناطیسی محیط زمین و اشعه گاما و اشعه ایکس و اشعه کیهان و بسیاری از امواج الکترومغناطیس و ذرات بی نهایت کوچک ماوراء زمین را متحمل می شوند. این عوامل منجر به نوسانات کوچک ماوراء زمین را متحمل می شوند. در سالیان اخیر معلوم شده است که انسان هم تحت تاثیر عوامل خارجی می باشد. درجه حرارت بدن و فشار خون شریانی با فواصل مرتب، پایین و بالا می رود. وضع روانی و انرژی انسان نیز دچار تغییرات منظمی می باشد. دکتر هارولدبو معتقد است سیستم عصبی مرکزی انسان یک دستگاه گیرنده عجیبی برای جذب انرژی های الکترومغناطیسی می باشد. از این رو این امکان وجود دارد که میادین مغناطیسی زمین بتواند روی وضع رفتار انسان موثر باشد. این فعل و انفعالات متقابل منجر به تغییرات سیکلیک (دوره های ۲۸ روزه در احساسات انسانی و حالت هیجانی و روحی و حتی قدرت حافظه می شود. همچنین بر طبق آماری که به دست آمده، دانشمندان چنین نتیجه گرفتند که در زندگانی روز مره انسان دو دوره اصلی موجود است: یکی، دوره جسمی یا بدنی ۲۳ روزه که مربوط به قدرت حیاتی بدن است. دیگری، دوره احساس که ۲۸ روزه بوده و مربوط به هیجان و احساسات انسان است. جالب این است که دوره قاعدگی ۲۸ روزه است؛ همچنین دوره گردش ماه. تناوب گردش ماه شاید یک دوره الکترومغناطیسی تولید می نماید که درعرض ۸ روز روی جریان های الکتریکی مغز انسان تاثیر می گذارد و این به نوبه خود روی دوره قاعدگی و حالت روانی انسان موثر واقع می شود.
نظر به اینکه این سیکل ها صرفا نوسان انرژی سیستم عصبی هستند؛ از این رو افکار، غرایز و قوای دماغی را منکوب نمی کند و لیکن اثر آنها فقط افزایش یا کاهش این قوا است. این واکنش های سماوی قطعا روی انسان اثر داشته و به نظر می رسد روی دوره قاعدگی، خواب، بیداری، استراحت، فعالیت، معامله، معاشرت و غیره اثر عمیق داشته باشد. از این تجربیات حس کنجکاوی ما تحریک می شود تا به گفته بزرگان و پیشوایان اسلامی راجع به ساعات خوب و بد جماع و ایام عادت ماهانه که جماع در آن منع شده است، توجه بیشتری نماییم.
- تاثیر الکتریسیته موجود در هوا (متاثر از نور ماه و خورشید)
در فضا مقداری الکتریسیته وجود دارد که از مثبت و منفی تشکیل شده و مقدار روزانه آن متغییر است؛ یعنی یک روز با روز دیگر متفاوت است. دو ساعت قبل از طلوع آفتاب و دو ساعت بعد از غروب، مقدار آن به حداکثر می رسد. در اینجا باز هم متوجه دستورهای اسلامی می شویم که عمل جماع به هنگام غروب آفتاب و سپیده دم را مطلوب نمی داند. با توجته به علم بشری، اشعه های کیهانی که می تواند اثر مخربی روی سلول های تناسلی داشته باشد، در این موقع زیادتر است. در هر شبانه روز در هر نقطه از دریا دوبار مد واقع می شود. شدت جزر و مد با حرکت ماه به دور زمین تغییر می کند از این جهت شدت جزر و مد در روزهای مختلف یکسان نیست.
هنگامی که ماه و خورشید در یک امتداد قرار می گیرند، شدت جزر و مد به حداکثر می رسد. این امر در اول ماه که ماه در حال هلال است و در نیمه ماه بدر است و در آخر ماه که محاق است اتفاق می افتد. همچنین در اول بهار و پاییز، نیز جزر و مد به حداکثر خود می رسد، زیرا فاصله زمین با خورسید کمتر می شود. دراول زمستان و تابستان قضیه برعکس است، زیرا فاصله زیاد می شود.
در مواقع محاق، بدر و هلال هر دو جسم آسمانی (خورشید و ماه) جرم آب زمین را به طرف خود می کشند، در این موقع مد به منتها درجه خود می رسد.
عده ای از دانشمندان معتقدند میان صورت های ماه و تغییرات آب و هوا رابطه معین وجود دارد و ثابت کرده اند که در مقدار الکتریسیته هوا نوسانات ماهیانه ای پیدا می شود. آنها روابطی را میان صور ماه و وضع الکتریکی هوا و حملات غش در بیماران غشی به اثبات رسانده اند و چنین اعتقاد دارند که برخی از اعضا و جوارح انسانی تحت تاثیر تواتر مایهانه می باشد.
تاثبر نور ماه در اوضاع طبیعت به طور کامل محسوس است. مثلا ماه در نیمه اول خود باعث ازدیاد رطوبت در بدن می شود، مایع نخاع و سایر مایعات بدن تغییر محسوسی می کنند. (در نیمه اول ماه زیاد و در نیمه دوم کم می شوند.) زیرا نور ماه روی محتویات و مایعات طبیعت اثر دارد. تاثیر آن روی شیر داخل پستان ها و غیره نیز دیده می شود. همچنین نشاطهای دماغی و یا کج خلقی های بدون جهت، تابع اثرات کمی و زیادی نور ماه می باشد. از اول تا نیمه ماه نشاطهای دماغی روبه افزایش است و از یمه دوم روبه کم شدن می گذارد. اگر شکوفه ای درشب مهتاب بشکفد میوه اش پایدارتر خواهد بود و عکس آن نیز صادق است. شواهدی در دست است که می توان نشان داد اوقات وساعات هم خوابگی، تاثیر بسزایی در نبوغ و ضعف اطفال دارد. داستان زیر شاهدی بر این مدعا است:
پدر اسکندر ذوالقرنین، دانشمند عصر خود بود و در علم نجوم و ستاره شناسی مهارت داشت. شبی به عیال خود گفت بیدار باش و فلان ستاره را نظاره کن. هنگامی که ستاره به این نقظه معین برسد، اگر نطقه طفلی بسته شود آن طفل از نوابغ و بزرگان جهان خواهد شد و طول عمری جاویدان خواهد یافت. خاله اسکندر حاضر بود و این مطلب را شنید. او این موضوع را با شوهر خود در میان گذارد و همین که ستاره مذکور شده به محل معین رسید با شوهر خود نزدیکی کرد و نتیجه آن خضر پیغمبر شد.
اما پدر اسکند به خواب رفت. وقتی که از خواب بیدار شد، کار از کار گذشته بود و آن ستاره از خطز سیر معین عبور کرده بود. پدر اسکندر گفت: چهل سال است منتظر چنین فرصتی بودم، ولی آن ستاره هنوز در جایی است که اگر نطفه ای منعقد شود مولود آن جهانگیر خواهد شد، و نتیجه آن آمیزش، اسکندر ذوالقرنین بود.[۲]
اسلام در قرن های گذشته بدون داشتن وسایل طبی و آزمایشگاهی نکات علمی در زندگی آدمی را از نظر دور نداشته و حتی کوچک ترین آنها را نادیده نگرفته است. با شواهدی که تاثیر عوامل جوی روی محتویات زمین در دست است، نمی توان منکر ساعات بد و خوب همخوابگی شد. اسلام عزیزکه دینی جامع و کامل می باشد، در این موارد نیز به تمام نکات توجه داشته و بر اساس آنها دستوراتی را بیان نموده است. از جمله اینکه: «نزدیکی در روزهای آخر ماه را در جسم و جان جنین موثر دانسته و این عمل را مکروه شمرده است.»
از امام موسی بن جعفر علیه السلام نقل شده که می فرمایند: «من اتی اهله فی محاق الشهر فلیسلم لسقط الولد؛ کسی که در آخر ماه نزدیکی کند باید آماده باشد که فرزندش سقط شود.»[۳]
هنچنین روایاتی وارد شده که جماع در اول ماه و وسط ماه را ممنوع دانسته اند؛ اما از حضرت علی علیه السلام نقل شده که جماع درشب اول ماه رمضان مستحب می باشد.[۴] هنوز علم بشری نمی داند که در آن شب به اذن خداوند چه تغییراتی در نیروی الکتریکی ماه و جو رخ می دهد که تاثیر سوء آن بر سلول های تناسلی از بین می رود. امید آنکه روزی علم بشری بتواند به این مطالب دست یابد.
[۱] . وسائل الشیعه، ج ۷، کتاب النکاح، ص ۱۸۷، ب ۱۴۹٫
[۲] . بهداشت ازدواج از نظر اسلام، دکتر صفدر صانعی، ص ۸۳٫
[۳] . وسایل الشیعه، ج ۷، کتاب نکاح، باب ۶۳٫
[۴] . همان، ج ۷، باب ۹۰٫
منبع: کتاب ریحانه های بهشتی
