فندق:

برای کم خونی و قولنج مفید است. البته افراط نشود.

لوبیا سفید:

معتدل و مفید برای کسانی است که کار فکری دارند.

انگور:

پرکالری‌ترین میوه‌هاست. ضعف را برطرف می‌کند. خون را صاف می‌کند. پاک کننده و برطرف کننده ترشی خون و انرژی زاست.

هلو:

دارای آهن، ویتامین B و C می‌باشد. برای کبد بسیار مفید بوده و چهره را خوش رنگ می‌کند.

بادام:

نرم کننده سینه، تقویت مثانه و درمان سوزش ادرار است. دارای مقدار زیادی فسفر، پتاس، منیزیوم، کلسیم، گوگرد و آهن است. در روغن آن مقدار زیادی ویتامین E وجود دارد

سبوس برنج:

سبوس غلات مانند گندم، جو، ارزن و برنج منابع مهمی از ویتامین‌های B هستند. ویتامین B در سبوس برنج یعنی پوسته خارجی آن وجود دارد که متاسفانه آن را دور می‌ریزیم و در نتیجه اعصاب قوی نداریم، به رماتیسم و نقرس مبتلا می‌شویم، موی سرمان می‌ریزد و یا زود سفید می‌شود. به زنان حامله توصیه می‌شود که در خوردن برنج پوست کنده افراط ننمایند و حتماً آن را با پیاز خام بخورند تا به این وسیله از کمبود ویتامین‌ها جلوگیری کنند.

آلوی سیاه:

آلوی سیاه و زرد سرشار از ویتامین‌های آ (A)، ب (B)، ث (C)، پتاسیم، سدیم و منگنز، قند و هیدرات کربن (مواد نشاسته‌ای)، آهن، کلسیم، فسفر و منیزیوم می‌باشد. آلو برای درمان رماتیسم، نقرس، تصلب شرایین و مسمومیت‌های غذایی و چنانچه صبح ناشتا میل شود برای یبوست مزمن مفید است.

عدس:

ضد کم خونی است. شیر را زیاد می‌کند. دارای ویتامین A و B و C و مقدار زیادی فسفر، آهن و کلسیم می‌باشد. (افراط دز خوردن آن باعث تاریکی چشم و اختلال در وضع قاعدگی و… می‌باشد و خنثی کنند اثرات زیان آور آن، خوردن روغن کنجد و پختن آن به همراه برگ چغندر و.. است)

کلم:

دارای ویتامین A و B و C می‌باشد. کلم داروی همه دردهاست. برای رفع بی خوابی و سنگینی گوش و تسکین درد مؤثر است. همچنین رشد بچه را می‌افزاید و سرعت می‌دهد. زخم‌های بواسیر را التیام می‌بخشد. مقدار ویتامین C موجود در کلم ریشه‌ای، بیشتر از گل کلم و مقدار ویتامین A در کلم معمولی است. (از نظر چری دیر هضم و فقیر، نفاخ و برای مبتلایان به عوارض کبدی مضر است)

کاهو:

عصاره کاهو، مقدار زیادی آهن و منیزیم دارد. کاهو در خود مس داشته و دوست کبد است. منیزیومی که در کاهو وجود دارد، دارای قوای حیاتی بوده و برای نسوج و عضلا، مغز و اعصاب نافع است، حس مقاومت بدن را در مقابل امراض عفونی مخصوصاً سیاه زخم زیاد می‌کند.

شلغم:

شلغم سرشار از ویتامین A و B و C و حاوی فسفر، کلسیم، پتاسیم، ید و گوگرد است.

تقویت کننده نور چشم بوده و به علت داشتن ویتامین A شب کوری را درمان می‌کند. نرم کننده سینه، درمان سرفه و سرماخوردگی، پیش گیرنده و درمان کننده سینه، درمان کننده جذام است. در شلغم گوگرد نیز وجود دارد که به کمک ویتامین A از پیدایش سنگ در ادرار جلوگیری و سنگ‌ها را خرد می‌کند. فشار خون را پایین می‌آورد و در تقویت تخمدان‌ها و تحریکات جنسی نقش مموثری دارد.

شلغم به علت داشتن خواص فراوان به زنان حمله و شیرده توصیه می‌شود و خوردن شربت آن در زمان باداری باعث رشد کودک، آسانی دندان درآوردن، محکم شدن استخوان، زودبه راه افتادن، زود حرف زدن و مقاومت در برابر بیماری‌ها می‌شود و البته خوردن مربای شلغم نیز نافع است.

(شربت شلغم: وسط یک شلغم را گود کنید و گودی آن را پر از شکر نموده و بگذارید آب بیندازد. این مرهم سینه بوده و می‌توانید با قاشق به کودکان نیز بخورانید.)

منبع: ریحانه بهشتی ص۱۱۱.